You are here
Home > साहित्य > कविता > शिष्ट मुखौटाहरु

शिष्ट मुखौटाहरु

दुर्गा वनवासी

 

सानी छँदा

हजुरबाले गालामा दलेका

खस्रा दाह्रीहरुसँगै

खुब निस्सासिन्थें आमा !

हजुरहरुले त्यो स्पर्शमा

अगाध वात्सल्य देखिरहँदा

मलाई भने

खै, कस्तो कस्तो

उकुसमुकुस भएर आउँथ्यो

बिल्कुलै संवेदनाशून्य

कलिला चल्ला झम्टिने

हिंस्रक, निर्दयी बाजजस्तो

खस्रो, कर्कश स्पर्श

बुझ्नै सक्तैनथें आमा !

 

किशोर वयमा

नैतिक शिक्षा पढाउने गुरुका

तिखा आँखा र छरिता हातहरुले

उसैगरी अत्याउने गर्थे

हजुरहरुको उपस्थितिमा

शिरमाथि आशीर्वाद दिने

ती ‘आदर्श’ हात

ट्युसन कोठामा

अचानक ‘आक्रामक’ बनेर

खै, कसरी चिप्लिन्थे

र तल तल सर्थे

सोच्नै सक्तैनथें आमा !

 

विवाहको प्रथम रात

मध्यराति नशामै

निजी सम्पत्ति झैँ

मेरो तनमा एकछत्र

पतिदेवको राज चलिरहँदा

सहयात्राका सपना र रहर

दुबै एकसाथ भत्किएथे

शरीरभन्दा धेरै गुना

मन दुखेको थियो

भन्नै सक्तैनथें आमा !

उसैमाथि

 

दुर्भाग्यवस अचानक

असमयै लागेको

वैधव्यको चोटमा

‘पति टोकुवी’ र ‘अलच्छिनी’

उपनामका नुनचुकहरुले

पटक पटक रक्ताम्य हुँदै

घाउ थाक्नै पाएन कहिले

सुनाउनै सक्तैनथें आमा !

 

सासू, नन्द र आफन्तका

शब्दशूलहरुले भन्दा ज्यादा

रगतपच्छे हुन्छ अचेल हृदय

बुढो तन र तन्नेरी मनका

ससुरा बाका उन्मत्त र अमर्यादित

आँखाहरुले डामिएर

बताउनै सक्तिन आमा !

 

हिजोआज

सासूआमाको

केहीबेरकै अनुपस्थिति

साँच्चै धेरै अत्याउँछ आमा !

 

संस्कारको नाममा

सभ्य मुखौटाहरुमाझ

यो पक्षपाती सहनशीलता

कहिलेसम्म आमा ?

भन न आमा !

               झापा

            हाल काठमाडौं

      

Leave a Reply

Top