मान्छे मान्छेसँग डराउन नपरोस् साहित्य August 6, 2021August 6, 2021 -इन्द्र कुमार श्रेष्ठ ‘सरित’ काम छैन, जिम्मेवारी छैन फुर्सद नै फुर्सद छ तर अरु वेला फुर्सद खोजिहिँड्ने यही मनलाई किन यो फुर्सद मन पर्न छोडेको छ ? मन पखेटा फिँजाएर नील गगनमा उड्न लालायित भएको छ । पुग्नुपर्ने गन्तव्य कुनै छैन तैपनि यो घेराबन्दी तोडेर मन स्वतन्त्रताको गीत गाउँदै खोलैखोला, वनपाखा र उद्यान घन्काउन बेसकन छट्पटिएको छ । सुत्यो, उठ्यो, खायो, सुत्यो आरामैआरामले पूरै शरीर थाकेको छ कहाँ छ उज्यालो भनेर अँध्यारोमा पनि आँखा चङ्खो छ के के आइलाग्छ जिन्दगीमा बहादुर यो जिन्दगीलाई सुरक्षाको हर्पेभित्र लुकाउनुपरेको छ आरामदायी बिछ्यौनाले घोच्नथालेको छ पेटभरि डर भरिएर बान्ता हुन मात्र बाँकी छ कहिले सकिन्छ यो डर ? कहिले सकिन्छ यो आतङ्क ? आशामाथि निराशा हाबी हुनथालेको छ बनियो मनलाई पनि कमजोर बनाउनथालेको छ । ए अनिष्ट ! ए दुष्ट ! तँ पर जा मानवबस्तीमा तँलाई देख्न नपरोस् मान्छे मान्छेसँग डराउन नपरोस् तेरै आतङ्क र आक्रमणमा परेर अव कसैको आँखा आँसुले भिज्न नपरोस् । काठमाडौं