-कृष्ण सुबेदी (गंगा)

मेरो निधारलाई संझेर
मेरी आमाले मुछेका टिकाहरू
मेरो शिर सजाऊन
मेरी आमाले राखेका जमाराहरू
बर्ष भरीलाई पुग्नेगरी दिन
मेरी आमाले मन मनै साचेका आशिषहरू
संझेर
यहाँ म मन जलाई रहेको छु
संझेर
उहाँ बाटै भरी आखा बिछ्याई
मेरी आमा मलाई कुरीरहनु भएको छ ।

म सानै छदा
बाबालाई पनि कैयौ दशै यसै गरी कुरेको याद छ
मेरो छोरा पनि सानै छ
तर
उसले पनि मैले जस्तै
दशैमा बाबा कुरेको याद राख्ने भो
माफ गर छोरा
तिम्रो शिरमा एक हात राखेर
अर्को हातले टिका लगाईदिएको
त्यो सुखद कल्पना गरे
र
बरर्र आशु झरे

घडीका सुईमात्रै घुमे
हामी र हाम्राहरू गुडेर जान्थे
अहीले उडेर गएका छन्
तर सधै परदेशी नै भएका छन्
म र म जस्ता धेरै को के नै ढुलो चाहाना छ र
हे नेता हो
बस् देसमा गरीखाने माहोल बनाई देऊ !

कि मेरी आमाले जस्तो
तपाईकी आमाले
सत्कर्म गरेस्, सबैको भलोहुने काम गरेस्
दुनियाले गन्यमान्य भएस् , सधै शिर ऊच्च गरेर हिडेस्
भनेर आशिरबाद दिनु भएको थिएन र !