-सुमी लोहनी

मायाको बाग कोपिला साना कलिला बालक

लाग्दछ यस्तो रहेका फक्री थुँगा हुन् फूलका

यिनले गरे छुनु र मुनु आँगनै उज्यालो

भएमा खुसी लाग्दछ कहीँ बल्यो कि दियालो ।

                                          कपट, छल यिनमा छैन निर्दोष मुहार

                                         आमाको काख रमाई बस्छन् बिर्सेर संसार

                                         कोमल तन, कोमल मन, निर्मल भावना

                                         खेलमा रमी देख्दछन् सधैं सुन्दर सपना ।

सबैका प्यारा आँखाका तारा सुन्दर खेलौना

घरका शोभा देशका यी हुन् अमूल्य गहना

निश्छल हाँसो हाँस्दछन् सधैं उमङ्ग लिएर

गर्दछन् सबै आफ्ना ती काम आनन्द मानेर ।

   देखायौँ जुन हामीले मार्ग त्यतै नै लाग्दछन्

    नलिई शङ्का मनमा कुनै भरोसा गर्दछन्

    पराई कोही देख्दैनन् सबै आफ्ना नै ठान्दछन्

 जे गरे पनि हरेकलाई विश्वास गर्दछन् ।

बनेर फूल फुल्न है दिऔँ नकिचौँ बोझले

स्नेहले सिचौँ मायाले हेरौँ पूर्ण हुन् ओजले

देखाई सही जीवन-मार्ग कर्मठ बनाऔँ

उचित शिक्षा उचित ज्ञान दिएर सघाऔँ ।

                                               नखोसौँ हामी यिनको हाँसो बाँचून निस्फ्रिक्री

                                               नकसौँ कुनै धर्मको डोरी बन्धन वा सिक्री

                                              कर्मले लेख्छन् आ-आफ्नो भाग्य स्वयंका विधाता

                                              भोलिका यी हुन् देशका खम्बा भविष्य निर्माता ।